Sofia Argyropoulou ha tenido la amabilidad de traducir al griego algunos poemas míos pertenecientes a Frecuencias (Visor, 2012) en la editorial Vakxikon.
Ésta es una de esas traducciones al griego. Es el poema "Panta Rhei":
(ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ Ο ΕΦΕΣΙΟΣ)
Ο Ηράκλειτος nº 1 βγαίνει απ’ το σπίτι και στο δρόμο ενώνεται
με τον Ηράκλειτο nº 2 ο οποίος, ακριβής όπως η μέρα,
κατεβαίνει προς το ποτάμι με την πρόθεση ένα μπάνιο να κάνει.
Κάνει ζέστη και το σώμα ζητά απ’ το καλοκαίρι ανακωχή
ενώ, απόμακρη, η ψυχή μάχεται έναν πρόωρο χειμώνα.
Κι από ‘δω και πέρα, όταν φτάνουν, βρίσκεται ήδη ο Ηράκλειτος nº 3
να κολυμπά ανάμεσα στα δροσερά καλάμια και την πράσινη αύρα.
Δείτε τον Ηράκλειτο nº 4 να διαχωρίζει το νερό απ’ το νερό
(το υδρογόνο απ’ τη μια μεριά, το οξυγόνο απ’ την άλλη),
το ποτάμι να κλείνεται χωρίς ουλή πίσω από τον Ηράκλειτο nº 5.
Νιώστε μια αστραπή από ψάρια γύρω από τον Ηράκλειτο nº 6,
ο ηλεκτρισμός της στιγμής, η διαφάνεια της εσπέρας.
Αλλά σκοτεινιάζει κι είναι ώρα να δειπνήσουν πριν να τους διαλύσει η νύχτα.
Ο Ηράκλειτος nº 7 στην ακτή τους συγκαλεί, ανάμεσα στις όξινες σκιές,
και όλοι οι Ηράκλειτοι της μέρας συγκεντρώνονται διαδοχικοί κι αλλιώτικοι:
ο ανεξιχνίαστος και ο μοναχικός. Ο συκοφάντης κι ο αφηρημένος.
Πάνω στο χορτάρι που φημολογεί, μακριά απ’ τον κόσμο, τους ακούμε
να μοιράζονται το μέλι και τη στιγμή, τη δίψα και τις λέξεις:
Δεν μπορεί να κάνει μπάνιο ένας δύο φορές στο...
Και είναι σ’ αυτό το σημείο της ιστορίας όταν, ξαφνικά,
η βροντή που συνηθίζει να υπογραμμίζει τα μεγάλα επεισόδια
προπορεύεται ίσα-ίσα για να πνίξει το τέλος της αποκάλυψης,
αρνώντας μας έτσι τις δάφνες όλες της γνώσης.
Και δεν εξυπηρετεί σε τίποτα να γυρίσουμε πίσω αυτό το ποτάμι σαν μια παλιά βιντεοταινία.
Μόλις φτάσουμε στο φωτόγραμμα της βοής, πια δεν μένει κανένας:
οι ακτές είναι ερημωμένες, η κοίτη ξηρή, η νύχτα κενή.
No hay comentarios:
Publicar un comentario